Nung mga dalawang taon nakalipas, may inupahan kami ng asawa ko na apartment sa Mandaluyong. Madalas nun nadestino ang asawa ko sa probinsya dahil sa knyang trababaho. Kaya kapag wala asawa ko, sa sofa ng sala ako natutulog. May aso kmi at dun din natutulog sa may sala tuwing gabi. Nung mga unang araw nmin nakalipat, napapansin ko madalas na tumatahol ang aso ng walang dahilan, lalo na tuwing gabi. Minsan pagkaraan ng mga ilang araw, nagising ako sa hating gabi dahil sa galit na ungol ng aso at nakatitig ng masama ang aso sa direksyon ko, at biglang tumatahol ng galit na galit. Nakahiga ako sa sofa at nakikita ko ang aso sa may bandang paa ko sa dulo ng sofa kahit nakapatay ang ilaw, dahil may liwanag na nanggaling sa bintana at nakabukas ang ilaw namin sa labas tuwing gabi. Nagtaka ako sa patuloy na galit na galit na tahol ng aso, kaya lumingon ako sa likod ng ulo ko para tumingin. Paglingon ko nabigla ako at may nakita akong anino ng isang babae mahaba ang buhok at hindi ko makita ang muka, pero nakikita ko ang hugis ng kanyang muka na anino lang nkikita ko. Mukang nakaluhod ang babae sa gilid na hawakan ng sofa, mismo lang sa tabi ng ulo ko, pero hindi ko nakikita ang knyang paa, parang pinapanuod lang ako matulog.. Sa takot ko, napatalon ako sa kabilang dulo ng sofa at napasigaw lang ako ng isang beses ng malakas sa takot. Biglang nawala ang babaeng anino at kaagad ko binuksan ang ilaw ng nginig na nginig. Tinignan ko ang orasan at nakita ko na ala una ng madaling umaga. Binuksan ko agad lahat ng ilaw at tinawagan ang asawa ko sa cellphone at hindi na ako nakatulog hanggang umaga.
Kinaumagahan may nakakwentuhan akong kapit bahay at tinanong ko kung may nakatira ba dun sa apartment dati. Sagot ng kapitbahay ay ilang taon na raw walang umuupa dun, dahil 3 taon na ang nakalipas ay may namatay dyan na babae na kabit ng isang may asawang lalake. Dahil sa hindi pagkakaunawaan nila ng kasintahan nya, nagpakamatay ang babae. Hanggang ngyon tumataas parin balahibo pag kinekwento ko. Umaalis kaagad kami nung araw na yun at tumira muna sa bahay ng biyenan ko at pagkaraan ng isang linggo lumipat kami agad sa ibang maupahan.
Cultures all around the world believe in spirits that survive death to live in another realm. In fact, ghosts are among the most widely believed of paranormal phenomena. Recent surveys have shown that a significant portion of the population believes in ghosts. Since most of us prefer to believe that we will continue to exist in some capacity after death, the idea that we might invent something like ghosts seems a reasonable one.
The idea that the dead remain with us in spirit is an ancient one, and one that offers many people comfort; who doesn't want to believe that our beloved but deceased family members aren't looking out for us, or with us in our times of need? But it’s also true that if you already believe in ghosts, or are told a place is haunted, you are more likely to interpret events as paranormal. Some paranormal experiences are easily explainable, based on faulty activity in the brain.
It is not surprising that despite the efforts of thousands of ghost hunters on television and the Internet for years, not one single thing of hard evidence of ghosts has been found. Psychologists studying religion have long suspected that a belief in the paranormal can be a kind of shield from the even harsher truths of the world. We tend to think that we are more in control than we really are, we think the chance that any event is due to luck is much lower than it really is, we would not want to think any succession occurrences could be merely random. The idea is that when something unexpected happens – a death, natural disaster, or failure – the brain searches around for answers, looking for meaning in the confusion. The fact that brain injuries, alcohol, drugs, mirrors and even suggestion – can affect our thinking, memory, and perception in unexplainable ways is convincing proof that what we think of as “supernatural” may probably exist only in our own minds.
